Vallen
Soms vallen we, en dan staan we weer op. De schade die we oplopen neemt iets weg en geeft iets terug. Weg is onze perfectie (voor zover die er was), en wat we ervoor terugkrijgen is empathie, ervaring, wijsheid, en met een beetje geluk meer zelfliefde. Dat laatste is iets dat we onszelf moeten geven. Juist op de momenten dat het even wat minder gaat. Op onderstaande foto’s staat m’n buurjongen, die net een flinke val heeft gemaakt. Ik vroeg hem of hij misschien ermee op de foto wilde en hij stemde toe. Ik ben daar erg dankbaar voor.
Want ik vind het belangrijk om juist in deze momenten onszelf te vieren. Te zien, of te laten zien aan onszelf, dat ook al zijn er wat wonden, wíj zijn er nog steeds. Gehavend, maar misschien nog meer onszelf. Want elk stukje dat we winnen aan besef van onze kwetsbaarheid is een stukje dat we winnen aan echtheid. Elke havening van onze facade geeft des te meer ruimte aan onze inhoud om gezien te worden. Nou is het van mij uit makkelijk om dit te schrijven. Makkelijk om over een ander te zeggen. Ik geloof het echt, want ik zie het, en ik hoop jij ook, in onderstaande foto’s. En ik hoop dat op het onvermijdelijke moment dat jij of ik schade oploop, we in de spiegel durven te kijken om te zien dat onze essentie er nog steeds is - misschien wel krachtiger dan voorheen. Of misschien is er iemand anders die deze spiegel voor ons wil ophouden, om ons te laten zien wat wij even niet kunnen.