Sustainability Champion fotowedstrijd

Ha, lezer, wat tof dat je even een kijkje komt nemen.

Ik heb al veel foto’s genomen waar ik trots op ben, maar die hieronder is een van m’n meest bijzondere.

Ik nam hem in 2018. En hij kwam zo tot stand:

In 2018 zou ik met een collectief naar Portugal gaan voor een festival dat we zelf gingen bouwen. Op een eco-community. Ik haakte aan als fotograaf. Maar terwijl de karavaan al onderweg was, in auto’s en busjes naar het zuiden, kwam het roetzwarte nieuws: alles was afgebrand. De plaats waar het festival zou zijn was een vlammenzee, en daarna wat er dan overblijft. As en roet.

Maar Konijn (zo heet het collectief) zou Konijn niet zijn als we niet toch gewoon gingen. Nu niet om te feesten, maar om te helpen. Vlak na een bosbrand is een moment dat de natuur even een handje geholpen mag worden in zorgen dat er geen mudslides ontstaan waardoor alles nog erger wordt. Dus wij er heen. Mondkapjes op (jaja, toen al), en sjouwen met spullen, stenen, balken en wat we maar vonden om het land te verankeren.

Rabbit & Sofee, en hun toen nog ongeboren kindje Oak, zaten er best getraumatiseerd bij. Ze waren halsoverkop gevlucht met wat ze bij elkaar konden grissen en een paar van hun dieren. Zo snel was de brand. Waarover zometeen meer.

Maar eerst: hoe ontstond nou die fotoshoot? Ik had dus het gevoel dat m’n fotoproces iets therapeutisch kond brengen. Het proces van emotionele aanwezigheid, en het maken van een statement. Het delen van wat er in je omgaat, met mij en de camera als spaceholder. En het gaan staan voor hoe je het anders wil. Een stukje bekrachtiging in een tijd van onmacht. En: ik dacht, het wordt gewoon prachtig.

Aarzelend stelde ik het voor, en ze wilden. Wow, we gaan het echt doen. Spannend. Gelukkig haakte Maria Stuut ook nog aan als een soort team-genoot. Een extra persoon om mee te kijken en te helpen. En zo gingen we aan de gang, aan het einde van de dag, als de bloedhete zon eindelijk z’n grip op de aarde loslaat en plaats maakt voor de schemering.

Terug naar die bosbranden: hoe kan dat? En hoe kunnen bosbranden rapid worden? Dat zit zo: de eucalyptus boom komt van nature niet voor in Portugal, maar is massaal aangeplant bij de toetreding tot de Europese Unie, voor de productie van.. goedkoop toiletpapier. Eucalyptus is een typische bosbrandboom: de bast vat vlam en vliegt mee met de wind waarmee het vuur verspreid wordt. De bomen maken de aarde kurkdroog. En ze zijn overbeplant. Daar zijn regels voor, maar die worden met de voeten getreden. Zo stond er op slechts een paar meter van het huis van Rabbit & Sofee nog een eucalyptusboom, iets dat eigenlijk niet mag. Maar de buren gingen hem niet even weghalen. Die dingen brengen geld op. En zo krijg je, als er dan een brandje ontstaat, iets dat heel snel gaat. Waar niemand vat op heeft. En waar ook dieren niet snel genoeg zijn om er voor te vluchten.

En wat er overblijft is heftig. Overal as. Overal roet. Als je gewoon rondloopt wordt je vanzelf een beetje zwart. Als je je neus snuit komt er zwart snot uit. De natuur die normaal je ogen verwent met haar uitbundigheid is nu gereduceert tot zwarte sprietjes. Een van de meest confronterende momenten was dat ik een van de honden van Rabbit & Sofee zag liggen in de roet. En het voelde zó… onwennig. Zo onrechtvaardig.

Terug naar hoe die foto tot stand kwam.

Kleding uit, als symbool voor het verliezen van al je bezittingen. Elkaar (liefdevol) besmeren met as. Als symbool voor geraakt worden door het vuur. En toen: delen over het verdriet en verlies, maar ook gaan stáán voor hoe het anders moet. Niet alleen bosbeheer in Portugal, maar ook de relatie tussen mens en natuur in het algemeen. Hint: de mens ís natuur. Terwijl Rabbit hierover deelde brak Sofee, die meeluisterde. Terwijl ze elkaar omarmden en dit verdriet en troost deelden nam ik de foto, de foto die hier helemaal bovenaan ziet. Ik vond het zo mooi symbolisch: hier zie je twee mensen die iets verschrikkelijks hebben meegemaakt, maar nu herbouwen, met nieuw leven in hun buik en de intentie om een nieuw leven vorm te geven, met hun handen en hun hart. Verbondenheid als kracht om hen hier doorheen te krijgen.

Wil je Rabbit & Sofee, mij als fotograaf en het eco-systeem van Portugal steunen, dan kan je nu (tot en met woensdag 30 juni 2021) stemmen op deze foto als entry van de Sustainability Champion fotowedstrijd van 5media. Rabbit & Sofee (en Oak) zijn mijn sustainability champions, en ik hoop dat je op ze stemt.

STEMMEN KAN VIA DEZE LINK Kies mijn foto (en andere foto’s die je mooi vind), vul je email adres onderaan in en stem. Dank. Voor wie zich zorgen maakt over het achterlaten van z’n email adres: dat is puur om fraude te voorkomen, er gebeurt verder niets mee.

Wil je ook nog wat anders doen om een verschil te maken? Rabbit is een fundraiser begonnen om een stuk eucalyptus plantage te hervormen tot gezond bos. Je kan doneren via deze link. Dank. voor je eventuele bijdrage. Je maakt een verschil.